sözlük yazarlarının en mutlu oldukları an

benim sanırım 2011 yılında andre santosun 90+4 teki golüdür.fenerbahçeye şampiyonluğu getirmişti o gol ile

günün en güzel saatleri bunlar yanımda kal

bugün ben ve iki arkadaşım yemek yemek için bir yere oturduk. 2 yaşlarında sarışın yeşil gözlü aşırı sevimli yan masamızda oturan çocuk gözlerini bana kitledi. biz el salladık ona gelmek istedi ama çekindi sonra babası kolundan tuttu gönderdi bana koşarak geldi ve sarıldı biraz durduk sonra kalkcaz annesine götürdüm çocuğu ama bir türlü gitmedi sonra oyuncak falan verdiler eline dikkati dağıldı öyle gitti uzaktan bay bay yaptık bir suratı düştü dudağını büktü onu orada bırakıp gitmek istemedim. annesi türk babası almandı. ben bugün gerçek ve saf sevgiyi hissettim arakadaşlar.sevginin dili, dini, ırkı, mezhebi yok. sınırları çizen bizleriz. o daha 2 yaşındaki bebekle konuştuğumuz dil bile ortak degilken hissettigimiz bu bağı kelimelerle anlatmam mümkün değil. hayatım boyunca unutamayacağım anlardan biri olarak kalacak. edit: buraya fotoğrafımızın olduğu linki koymayı canı gönülden istiyorum fakat ailesinden izin alamadığım için koymayacağım. siz bakmış görmüş sayın.

ilk gösterim

Hiç unutmam 7-8 yaşlarındayım. Kadıköy moda sahilinde meşhur Ali baba dondurmacısı vardı. Bir akşam annem,babam,abim hep beraber dondurma yemeye gitmiştik. Peder kakaolu, annem vanilyalı, abim kakao ve limonlu dondurma almıştı. Bu kadar detayın içinde kendi yediğim dondurmayı hatırlamıyorum bile. O an o kadar mutlu olmuştum ki aile olduğumuzu hissettiğim tek andı belki de. Bunu neden anlatıyorsun diye soracak olursanız hayatta neyi ne kadar çok başarırsanız başarın eğer aile sevgisi almamışsanız basit bir anıyı bile 20 sene unutmazsınız. 27 yaşındayım belki hayatımda en mutlu olduğum an bu akşamdı. 50-60 metre kare evde büyüdük aslında hep iç içeydik ama hiçbir zaman bir aile olamadık. Cebimize para koyup her şey tastamam sanardılar hep bir defa bile başımızı okşayıp nasılsın diye sormadılar. Bu yüzden söz verdim kendime bir gün çocuğum olursa en azından başını okşayıp nasılsın diye soracağım..

5.sınıfta bursluluk sınavını kazandığım zaman. ondan sonrasında mutluluk ile aramız açıldı gitti zaten.

babam 8. yaş günümde bisiklet almıştı bana kenarında emniyet tekerlekleri olanlardandı. birkaç ay sonra kendime güvenim geldi ve babamdan çıkarmasını istedim. hiçbir şey demedi sakince çıkardı ve beni sürebileceğim bir parka götürdü. ilk denemelerimde düşmeden 2-3 pedal çevirebildim. sonra yokuş aşağı sürersem daha iyi sürebileceğimi düşünüp eğimli bir yerde sürmeye başladım. kontrolü falan kaybettim ayaklarım pedalın dışında çıktı düşeceğim diye gözlerimi kapattım düşmeyi bekliyorum. çimlere çarpmayı beklerken kocaman 2 elin üzerine yumuşak bir şekilde yerleştim. daha sonra babam havaya kaldırıp 'seni asla istediğin şeyler için engellemem, ama senin incinmemen için hep gözeleyeceğim' dedi ve sıkıca sarıldı. gerçekten de aradan geçen onca yılın ardından verdiği sözü tutuyor. seni seviyorum babacımm >3

O kadar güzel ve özel bir andı ki, üzerinden 6 -7 yıl geçti kimseye anlatmadım henüz.

Yıllarca tıp kazanmak için yokluklar içinde mücadele verip tıp kazanıldığı öğrenildiğine aileye verilen haberin olduğu vakit en mutlu ve duygusal anımdır.

Tükeniyorum

11 yaşındaydım kardeşim doğduktan sonra eve geldiğinde yüzündeki örtüyü açıp ilk karşılaşmamızdaki mutluluğumu asla unutamıyorum. İçim delirmişti. Şimdi 12 yaşına geldi zaman ne çabuk akıp gidiyor öyle.

Bir çocuğun yüzündeki gülümsemeye, gözlerindeki parıltıya sebep olunan an. Doğum gününde küçük yeğenime bi peluş oyuncak almıştım. Anası videoya çekmiş pakedini açarken. Hala arada videoyu açıp o oyuncağı ilk gördüğü andaki mutluluğunu izliyorum salak salak. Şimdi de büyüğüne bayılacağı bir şey aldım karne hediyesi olarak. Yine yanında olamayacak olsam da nasıl bir tepki vereceğini az çok tahmin edebiliyorum. Yeğende böyleyse babalık ne kadar güzel olur kim bilir. Ekonomiymiş cartmış curtmuş hikaye anasını satayım. Bir şekilde hallolur her şey. Benim acilen iyi bi aday bulup, evlenip çocuk yapmam şart. Çocuk bu dünyanın en güzel şeyi lan.

12 yıl çetin ve zorlu bir ailede çocukluk geçirdikten sonra kız kardeşim doğdu her ne kadar şimdi liseli bir ergen olsa da düşündüğüm zaman hayatımın en anlamlı günü en mutlu olduğum gün onun doğduğu gündü. Bu yaşıma kadar belki de beni hayata bağlayan tutunmamı sağlayan onun bana kardeş olması yoldaş olması..